szmer — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. szmerze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cichy gwar, szum, szelest : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lekki szmer. Szmer strumyka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szmer — m IV, D. u, Ms. szmererze; lm M. y 1. «zjawisko akustyczne, wywoływane przez nieregularne i o nierównym natężeniu drgania fal powietrza; cichy odgłos nieokreślonej wysokości, szelest, szum nieznaczny, niegłośny gwar» Podejrzany, lekki szmer.… … Słownik języka polskiego
szmer podziwu [uznania, oburzenia, niezadowolenia] — {{/stl 13}}{{stl 7}} stłumione głosy, szepty jakiejś grupy, wyrażające podziw, uznanie, oburzenie, dezaprobatę itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przemówienie wywołało w sali szmer podziwu (oburzenia, niezadowolenia itp.) {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szemrać — ndk IX, szemraćmrzę, szemraćmrzesz, szemrz, szemraćał, rzad. I, szemraćam, szemraćasz, szemraćają, szemraćaj 1. tylko w 3 os. «wydawać szmer, dawać się słyszeć jako szmer; szumieć» Strumyk, deszcz, ulewa szemrze. Szemrały drzewa. Szemrzące zboża … Słownik języka polskiego
zaszurać — dk I, zaszuraćam, zaszuraćasz, zaszuraćają, zaszuraćaj, zaszuraćał 1. «ciągnąc, posuwając coś (zwykle po niegładkiej powierzchni) spowodować szmer, szelest; ocierając się o coś wydać szmer, szelest» Zaszurać butami. Zaszurały odsuwane krzesła. 2 … Słownik języka polskiego
zatrzepotać — dk IX, zatrzepotaćoczę (zatrzepotaćocę), zatrzepotaćoczesz (zatrzepotaćocesz), zatrzepotaćocz, zatrzepotaćał 1. «poruszyć czymś szybko, raz po raz, często wywołując tym ruchem szelest, szmer, łopot; zamachać, pomachać» Zatrzepotać chorągiewką.… … Słownik języka polskiego
trzepotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, trzepotaćoczę || trzepotaćoce, trzepotaćocze || trzepotaćoce {{/stl 8}}– zatrzepotać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać czymś szybko, rytmicznie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
шум — род. п. а, шуметь, шумлю, укр. шум, шумiти, блр. шум, шумець, др. русск., ст. слав. шоумъ ἦχος (Супр.), болг. шум, словен. šȗm шорох, водопад, шум , чеш., слвц. šum шум, свист, шорох , польск. szum, в. луж. šumic шуметь, бушевать , н. луж. šumis … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Tadeusz Wielecki — (* 5. Juli 1954 in Warschau) ist ein polnischer Komponist und Kontrabassist. Wielecki studierte Kontrabass bei Alfred Wieczorek und Andrzej Mysinski und Komposition bei Włodzimierz Kotoński an der Musikakademie Warschau. Er setzte seine… … Deutsch Wikipedia
bystry — bystrytrzy, bystrytrzejszy 1. «poruszający się, odbywający się szybko; prędki, szybki, wartki, rączy» Bystry potok, nurt. Bystra rzeka, woda. Bystry koń. 2. «odznaczający się żywością myślenia, szybko orientujący się; sprytny, wnikliwy, zdolny»… … Słownik języka polskiego
cyk — 1. «wyraz naśladujący odgłos chodzącego zegara» 2. «wyraz naśladujący suchy, trzeszczący szmer wydawany przez konika polnego, świerszcza itp.» 3. «wyraz określający zrobienie czegoś w sposób bardzo szybki» 4. pot. «wyraz wypowiadany przy… … Słownik języka polskiego
